Xiaomi launched the Redmi 3S and the Redmi 3s prime. This is the Redmi 3S Prime review, there is not much of a difference between the Redmi 3S and the 3S Prime, apart from the price, RAM/ROM and fingerprint sensor.

Design:
In terms of design. there is very little to differentiate between the Redmi 3s Prime and the Redmi Note 3. If you ignore the difference in the placement of the front facing camera and sensors on top of the display or that of the rear camera and flash, it is pretty much a compact version of the Redmi Note 3. The metal body is curved at the edges, which makes it quite slippery but the compact size ensures that it fits well in the hand.
Xiaomi had made a big deal about it in the redmi note 3 but somehow forgot about it in the Redmi 3s Prime. Having said that, there is no doubt that the Redmi 3s Prime is one of the most premium smartphones in the sub-Rs 10,000 price bracket, just like the Redmi Note 3. The speaker grille is at the bottom of the back. The physical buttons for volume and power are on the right, while the hybrid SIM slot is on the left. The phone accepts one Micro-SIM and another Nano-SIM or microSD card for storage. Unfortunately, this means that users will have to choose between a second SIM and a microSD card.
Under the hood, the Redmi 3S and Redmi 3S Prime both pack the octa-core Qualcomm Snapdragon 430 (MMB29) processor, with four cores clocked at 1.1GHz and four cores at 1.4GHz, plus an integrated Adreno 505 GPU. Apart from the fingerprint sensor, the only differences between the Xiaomi Redmi 3S and Redmi 3S Prime are the amounts of RAM and storage. The Redmi 3S features 2GB of RAM with 16GB of inbuilt storage, while the Redmi 3S Prime has 3GB of RAM and 32GB of storage.

Performance:
The Xiaomi Redmi 3S Prime sets a standard for other smartphones in the same price band. We didn't face any lags while multitasking on this device, and there were no noticeable frame rate drops while playing games like Asphault.
Apps loaded quickly and the screen responded to touches without any complaints. The only issue that we faced was occasional restarts while running benchmarks, which is a repetition of what happened during the review of the Redmi Note 3. There was no heating while charging the phone or talking on calls. The phone did heat up a bit while using the camera app, but it never became too uncomfortable to use. We encountered no issues while talking for long hours on the phone.

Sound:
The quality of sound through the speaker at the back of the handset was impressive, except that it went flat at maximum volume with no stereo effect. We did check the quality of music through our own wired earphones and we were not disappointed. There are plenty of tweaking options for music lovers.

CAMERA:
The camera is nothing worth writing home about either. The front facing 5-megapixel camera gives out grainy results under most lighting conditions. The rear 13-megapixel camera is slightly better, but it isn’t something that you would get printed. Well, who does that anyway these days. Photos in low light conditions are grainy again and even in good lighting come out to be soft when zoomed in. It seems good camera sensors haven’t yet percolated to entry-level smartphones. And that’s really a pity for smartphones like the Redmi 3s Prime.Camera quality is above average.

Overall:
The Redmi 3S Prime no doubt is a very good handset with a very good price tag, however it does not come with fast charging support and the Snapdragon 430 hardware is not as powerful as the Snapdragon 650 hardware redmi note 3 is using.
Redmi 3S prime cannot play 4K videos smoothly, Redmi Note 3 can. Also when you compare the benchmarks there is a good difference. Having said that the 3S is still a very good buy, you will hardly notice any difference in performance with you daily usage though technically Note 3 is powerful.

This is not a review of the 1959 Sahitya Academy award winning Malayalam novel, but a humble effort to express the beauty of imagination, realism and literature penned by one of the most reverred contemporary Malayalam writers, Sri. M.T Vasudevan Nair. My failure to do justice to the work is accepted and would request others also to excuse me, if anything is wrong in the content below.

Before getting into the novel, need to mention that Nalukettu does not mean stone courtyard as some translations suggest. “Nalu” is four(4) and “kettu” is knot/tie/joint in Malayalam. Nalukettu refers to the traditional carpentry construction style where the wooden roof truss of tile thatched buildings are joined at their 4 vertices of a square structure. The join is done without the use of any bonding agent. The style of construction was widely prevalent in Kerala, till wood became a precious commodity and security of the large open courtyard in the middle started posing threats of security. Well, the point is that it’s not “stone courtyard”, but “four joins”.

Appunni, the protagonist, lives through his childhood, teenage and being a successful man. Whilst there are so many aspects about the novel that would strike each reader, the phases of life Appunni goes through and the way the reader is taken through him coming to age and understanding the world and life is the underlying current that runs strong through out the length of the story. The story also gives a great view into the socio economic conditions and dominant nature of the family heads at the time. Reading the story from another era, another generation is a look back at how much the same society has evolved. The same issues at that era no longer exist, but we have different, more complex social issues that has taken their place with improved socio economic and civic conditions. The basic premise of a joint family itself has got almost wiped out of the state.

Appunni’s father, Konthunni Nair was a fearless, self made and respected man in the village who was killed through treachery by his business partner. He was considered a rebel by the ultra orthodox community and his acts of mingling with people of different castes without any respect to the prevalent restrictions. Appunni’s mother belonged to the wealthy Nair family (Tharavadu), which is the Nalukettu in the story. They married against the wish of her family and hence was considered not part of the family any more. That would mean, Appunni also to be no longer part of the larger family. After Konthunni Nair’s death, mom and son are poverty stricken the once wealthy lady now has to work at the backyard of other houses to run her own. Portrayal of how much ego and false prestige ruled over humanitarian values even when it was closest family in question.

Appunni was good in studies and would start going to high school. As he enters his teenage, he gets annoyed at the growing closeness between his mother and Sankaran Nair, an aide at his mother’s work place. This provokes him to leave the home and go to the Tharavadu, where the head of the family (Valiammama) once kicked him out during a family event. Despite the inhuman treatment, he sticks on there and continues his education amidst the hardships. He earned scholarships more than enough to cover his education and expenses. All these days, his grudge towards his mother who has gone to live with another man keeps growing.

During this phase, the family itself goes through lot of unrest and demands of division of wealth. Uninterested and fed up of everything, he continues to focus on clearing the 10th standard, so that he can earn a job and get out from there. He faced difficulty in paying the exam fees of 15 rupees. Finally his close friend, Mohammed arranges the amount. It’s only after paying the fee that he comes to know that it was his mother who gave the money to Mohammed. Furious, but he had no choice, but to accept it. Clearing the exams in flying colours, Appunni is in the lookout for a job. He receives a letter from his Father’s old business partner, Seythali, the same man who poisoned and killed his father for money. Seythali asked him to come to Wayanad, where he can arrange a job for Appunni. He quickly packs up and leaves the bounds of his village. Appunni joins the tea estate and works his way up through 5 years to become a field surveyor.

Without any prior plans he goes back to his village, with lot of cash and unseen lifestyle for the villagers. A number of people come to meet him now that he’s got a deep pocket, only to listen to his verbal abuse. The Tharavadu is in sad state of affairs and the building itself is mortgaged for loan. The then head of the family (Valiyammama), who denounced Appunni all through his stay there had no much choice, but to beg to Appunni to help regain the Nalukettu, paying off the debt. Appunni buys the house with lion share of his savings through all these years and brings back his Mother and Sankaran nair to stay there. He no more has the grudge. Appunni has grown to become a man who understands all the events that happened in his life and treat each one to it’s merit.

Never explicit, the way evolution of Appunni’s thought process is portrayed from being a boy to a man who’s been through the hardships is admirable. There are so many more characters and undercurrents that explains the time and nature of the age in which the events take place.
Too long by now, closing off with the knowledge that I might have done sole injustice to the creative genius, but if one person picks up and reads the novel after reading this, I’d consider that Mission accomplished.
Originally posted on http://bit.ly/2dfsJRz

My analysis of M.T.Vasudevan Nair's 'NAALUKETTU'
"One day I'll meet him...I'll seek revenge on him. I'll squeeze his neck and ask him: 'Isn't it you, isn't it you who did that...'" These words enunciated by Appunni mark the beginning of Naalukettu, one of the milestone novels in Malayalam. Written by M.T.Vasudevan Nair, a versatile writer in Malayalam literature, the novel enables the readers to decipher the hidden rule of shadows in one's life. The story revolves around Appunni, who is the quasi divine figure. The author has made a wonderful depiction of the events in his life on the socio-political backdrop of Kerala. The plot is taking place at a time when casteism and feudalism were having a deep impact on the lives of the people.

Appunni, being born to Kondunny Nair and Parukkutty, undergoes pathetic experiences in life. One of the major causes for this issue was his mother's expulsion from her ancestral home; another being his father's untimely death. In the beginning, we obtain a sudden impression that Saithalikkutty, who killed his father is a villain. Simultaneously we are able to change this. Through Muthachi, Appunni knows about the ancestral home and later, visits the same. Even though he gets insulted by most of his relatives, his grandmother always expressed her deep love for him. The relation between Appunni and Ammini turns incestuous.

The story gains momentum when Appunni visits his ancestral home and a major twist comes when he leaves his own home suspecting his mother. A heart-touching scene which reflects the basic element of mother-son relationship is when she sends him money to pay his examination fees. Again, a profound student-teacher relationship is visible when his master offers him money to go to his workplace.

Naalukettu is about Appunni and his journey of life. It is a novel which turns to a true history of the lives of the people.
Originally posted on http://bit.ly/2dfnK3C

The book is good.It gives a great experience eventhough its his debut novel.

#Kaithi review 🔥💯
Kaithi was a fresh breath of air. I loved the non cliched story, I loved the performances, I loved how this movie was only hero centric only when the script needed it.
This is a near perfect movie but the kind of near perfect we needed today especially after Bigil. Not that there is a contest or something but if there was one, Kaidhi is the clear winner.
Lokesh Kanagaraj is the director, he has made this film called Managaram 2017, if y'all haven't seen this one, that one is a must watch. A well written original script.
That movie was the reason why I wanted to watch Kaidhi today and Lokesh didn't disappoint at all. Just because he has a big actor on board ,it doesn't seem like he compromised the script like others do.
The script is pretty simple and action packed and filled with content and there is no one dull moment in this film.
The movie doesn't have a female lead but no female lead is always better than a poorly written one.
I did feel a bit of a lag here and there but overall pacing of the screenplay made up for it. The climax action sequence is something I enjoyed very much. This is the case with well written movies, they do a good job of entertaining you.
But some parts could have been done better in my opinion, the character of the undercover cop should have added something more than what it did. This is a solid film regardless of minor issues, no doubt in that.
The film is so good that, a certain Ram Kumar look alike director should drink the piss of Lokesh Kanagaraj so that he might gain some writing skills.

#Kaithi is sheer brilliance for an action genre movie. 1st half was simply riveting & 2nd half thought there are some setback scenes, overall it's a brilliant movie.

The movie is all about the love between Kajal and Jeeva. I have expected more but actually am disappointed after watching the movie. Humour is there in full movie but I felt boring at many times. No logic in the story. Anyhow as a fan of Kajal I like to see her in the movie. Asusual she looks awesome. Other than that i dont feel anything so special in the movie. Songs are fine.

"Kavalai Vendam" is a highlight comedy movie directed by Deekay gives a marvellous entertaining movie to the audiences. Actor Jeeva done an excellent job in performing both comedy and romance scenes. Kajal looks so beautiful throught the movie and she also did a neat job where the other cast members of Bobby Simha, Sunainaa, RJ Balaji, Mayilsamy, Manthra, and Balasaravanan gave a great support to the movie. Outstanding thing in the movie is its extra ordinary script and awesome dialogues. Overall its a fun filled movie which can watch and enjoy with friends. Leon James’ music is soulful, and the tracks are placed on the right moments by the filmmaker.

அசுரன் படம் எனக்கு பிடித்திருக்கிறது. அது அறம் பாடவில்லை. ஒடுக்கப்பட்டவனின் எதிர் குரலாக ஒலிக்கிறது. இந்தப் படத்தில் எனக்கு மிகவும் பிடித்ததே சிவசாமியின் குடும்பம் தான். அதில் இருந்த ஆண் பெண் பிள்ளை எவருக்கும் நான்கு வகையான அச்சங்கள் அறம், பொருள், இன்பம், உயிர் என்பதில் ஒரு அச்சம் கூட இல்லை. நான் என் வழியில் செல்கிறேன். எவரையும் அச்சமடைய செய்யவில்லை. எவருக்கும் அச்சம் கொண்டும் வாழமாட்டேன் என்பது தான் கதைப்பொருள்
நண்பர் ஒருவருடன் பேசிக்கொண்டிருந்தேன். பாஜக ஆட்சி பற்றி பேச்சு வரும்போது அவர் சொன்னது சமூகநீதிக்கும், சனாதனத்திற்கும் இடையே இறுதிப்போர் நடக்கிறது. சனாதனம் சமூகநீதியை கண்டு பெரும் அச்சம் கொண்டு இருப்பதால் தான் இத்தனை தவறுகளை இப்போது மிக வெளிப்படையாக செய்கிறார்கள் என்றார். அதனால் தான் சமூகநீதியும் வீரியமுடன் போராடுகிறது என்றேன்.
மேற்குலகிலும் இத்தகைய கொடூரங்கள் நிகழ்ந்தன. அதன் எதிர் விளைவுகளாலும், அறிவியல் பார்வையாலும், பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு தேவை சமூக நல்லிணக்கம் என்று உணர்ந்ததாலும் சமூகநீதியின் பக்கம் விரைவாக அவர்கள் சாய்ந்தார்கள். அதன் நல்ல விளைவை இன்று உணர்கிறார்கள். படத்தில் வேல்ராஜ் மற்றும் பசுபதி கதாபாத்திரங்கள் இதை உணர்த்துகிறார்கள்.
படத்தில் பிரகாஷ்ராஜ் தான் கம்யுனிஸ்ட். களத்தில் மக்களுக்கு விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துவதும், அவர்களை போராட அழைப்பதும், அவர்களுக்கு ஒரு பிரச்சனை என்றவுடன் காவல்துறை, நீதிமன்றம், ஊர் பஞ்சாயத்து என்று எல்லா இடத்திலும் நிற்கிறார்.
பஞ்சமி நிலங்கள் குறித்து பேசிய முதல் படமாக இதை பார்க்கிறேன். ஒரு இடத்தில் " அரசியல் அதிகாரம் எங்க கிட்ட தான் தெரியுமில்ல" என்று சாதி இந்துக்கள் ஆர்பரிக்கும்போது " அந்த அதிகாரத்தில் ஒரு சில நல்ல அதிகாரி இருப்பான், அவன் கேள்வி கேட்பான் அவனுக்கு நீ பதில் சொல்லிதான் ஆகணும் தெரியுமில்ல" என்று பிரகாஷ்ராஜ் பதிலடி கொடுப்பார். உண்மை தான் அந்த ஒருசில நல்ல அதிகாரிகள் இருப்பதால் தான் இன்று ஒட்டுமொத்த தேசமும் ஓரளவிற்காகவது ஒழுங்காக நடக்கிறது. குஜராத் கலவரத்தில் ஆளும்கட்சியின் வன்முறையை உலகிற்கு சொன்ன தால் இன்று பதவி பறிபோய், சிறையில் வாடும் சஞ்சீவ் பட், தன் சொந்த காசை செலவழித்து குழந்தைகளை காப்பாற்றி அதனால் கைது செய்யப்பட்ட டாக்டர் கபில்கான் என்று பலரும் கண்முன் வந்தார்கள்.
சிவசாமியின் கோபம் நியாயமானது என்று மட்டும் சொல்லவில்லை அது தேவையானது என்று பல இடங்களில் உணர்த்திக்கொண்டே இருப்பது தான் சிறப்பு. அதை தாமதப்படுத்தும் போது பார்வையாளர்கள் கடுப்பாவது அவர்கள் மனதில் அவர்களை அறியாமல் சமூகநீதியை கொண்டு சேர்த்துவிட்டதாக பார்க்கிறேன்.
ஒடுக்கும் சாதி, ஒதுக்கப்பட்ட சாதி என்பதை தாண்டி இன்ன சாதி என்று குறிப்பிடும் எந்த ஒரு அடையாளமும் இல்லை என்பதை சிறப்பாக பார்க்கிறேன். பிறப்பால் ஒருவரை ஒடுக்கும் எவரும் அது தவறு என்று குற்ற உணர்ச்சி கொள்ளவேண்டும். ஒடுக்கப்படும் எவரும் கோபம் கொள்ளவும் வேண்டும். இதில் எங்கேயும் தமிழன் என்று இனபெருமைப்பட எதுவுமில்லை.
இறுதிக்காட்சியில் சிவசாமியின் பண்பட்ட பேச்சு அற்புதம். அதுதான் ஒடுக்கப்பட்ட மனிதனின் மனவலியும், பாதையும், எதிர்பார்ப்பும்.
"ஒரே ஊர்ல இருந்துகிட்டு, ஒரே மொழிய பேசிகிட்டு இருப்பது போதாதா மனுஷன் ஒண்ணாமண்ணா வாழ"
அசுரன் வினைக்கு எதிர்வினையாக கோபம் கொண்டு வாளை தூக்குகிறான். ஆனால் படையெடுக்கவில்லை. அது அவன் எண்ணமும் அல்ல. என்னை அசுரனாக்கி பார்க்காதே என்று தான் சொல்கிறான்
ஒட்டுமொத்த படக்குழுவிற்கும், இயக்குனருக்கும், தயாரிப்பாளருக்கும், நாயகன் தனுஷ்சிற்கும் மனமார்ந்த நன்றிகளும் வாழ்த்துக்களும்

Xiaomi Redmi 3S comes with 2GB RAM/16GB storage, while the Redmi 3S Prime has 3GB RAM and 32GB storage. The 2GB Redmi 3S doesn’t have a fingerprint scanner on the back, unlike the Redmi 3S Prime. Given the pricing, the Redmi 3S and its Prime version are a new offering in the budget segment from Xiaomi.
In terms of specifications, Redmi 3S and 3S Prime have a 5-inch HD display, Qualcomm Snapdragon 430 octa-core processor, 13 MP primary camera and a 5 MP secondary camera. The battery is 4100 mAh. Xiaomi Redmi 3S runs MIUI 7 based on Android 6.0.1 Marshmallow and will come in Gold, Grey and Silver colour options. I’ve been using the Redmi 3S Prime, (the 3GB RAM version), and here’s my first impression of the phone.

Design:
The Design of the phone is almost similar to Redmi Note 3. the phone is incredibly light when you hold it, and it doesn’t feel bulky at all. With the smaller HD resolution display, the Snapdragon 430 processor. But Xiaomi has kept the metal unibody design as the same, and this price-point it is unusual to find a smartphone that looks so good. However the Redmi 3S Prime costs only Rs 1000 less than the 16GB version of the Note 3.
Display:
This phone has a more compact 5-inch display. Yes, the HD resolution feels underwhelming but not feeling like full HD, but it is still a very good display from Xiaomi.
Performance:
On the overall performance front, the Redmi 3S Prime has so far proved to be more than adequate. Games like Asphalt 8 run smoothly on this, with no heating, and I’ve not yet faced any app crashes. But I’m going to spend some more time with the software and the phone, to see how it continues to perform.
Camera:
The rear camera is 13MP, and I tried to make shots in varied lighting conditions. However, the few shots with lower lights are not upto that level but still good. The camera is fast, with no shutter-lag, and focuses quickly.
Battery:
The interesting is the battery in the Redmi 3S phones is slightly bigger than the one in Redmi Note 3 at 4100 mAh. I say interesting, because . The battery size means this phone won’t die anytime soon.

கைதி
வெகு காலத்திற்குப் பிறகு திரையரங்கில் இரண்டாம் முறை விரும்பிச் சென்று பார்க்கிறேன்.
Golden rule of composition என்று புகைப்படக் கலையில் ஒரு முறை உண்டு. படத்தில் ஒரு Frame கூட அதிலிருந்து விலகிச் செல்லவில்லை. அத்தனை துல்லியமான ஒளிப்பதிவு! ❤️Sathyan Sooryan❤️
வேறு தளத்தில் பயணமான கதையின் ஒரு பகுதி மட்டுமே இந்தப் படம்.
முதல் காட்சியில் கையில் காயத்துடன் வரும் நரேன் கதாபாத்திரத்திலேயே அதை உணர முடியும். அந்தக் காயத்திற்கான காரணமோ அல்லது எப்படி அந்த கடத்தல் போதைப் பொருள் போலீசிடம் சிக்குகிறது என்ற முன்கதையோ படத்தில் இருக்காது.
எனவே இதையும்,கார்த்தி எப்படி ஆயுள்தண்டனைக் கைதியானார் என்ற கதையையும் கண்டிப்பாக இரண்டாம் பாகத்தில் எதிர்பார்க்கலாம்.நான் யூகிப்பது சரியாக இருந்தால் இரண்டாம் பாகம் கார்த்தியின் மகள் கடத்தலாக இருக்கக் கூடும்.
இந்தப் படத்தில் எனக்கு நெருடலாக இருந்தது... திருச்சி கமிஷனர் அலுவலகம் கேட்பாரின்றி அனாதையாக இருப்பது தான். அத்தனை முக்கியமான ஒரு அலுவலகத்தில் நடக்கும் களேபரங்களும் ஒருவரது கவனத்திற்குக் கூட நான்கு மணி நேரங்களாக வராமல் இருப்பது அதிசயம் தான்.
கதையை சிசிடிவி, செல்போன் டவர் என்பது போன்ற எந்த வசதியும் இல்லாத சத்தியமங்கலம் காட்டுப் பகுதியில் ஏதோ ஒரு காவல் நிலையத்தில் நடப்பது போலக் காட்டியிருக்கலாம். கொஞ்சம் நம்பகத்தன்மை கிடைத்திருக்கும்.
மற்றபடி திரைக்கதை நகர்வு படத்தில் அதகளம்!
கைதி குழுவினர் அனைவருக்கும், இயக்குனர் Lokesh Kanagaraj அவர்களுக்கும் வாழ்த்துக்கள் !

“Any reader who enjoys historical fiction, romance, war stories, and stories with action and adventure, should definitely give Lazlo's Revenge a read. I am pleased to be able to recommend this book to any such reader. I am also looking forward to reading more from the promising author, Glen Hierlmeier, as soon as I possibly can!”

Glen Thomas Hierlmeier’s latest historical romance novel, Lazlo’s Revenge, is the story of one woman’s adventure throughout Europe to uncover her parents’ pasts. Stories of romance, war, and traumas both physical and emotional are unearthed as she traces their footsteps back to the major sites of World Wars I and II.

Lazlo’s Revenge follows Maxine “Max” Fischer, a writer and Swiss war correspondent, whose parents (Hank and Roberta Fischer, the main characters from Hierlmeier’s previous book, Honor and Innocence) lived through the tragedies of the Great World Wars.

Max sets out on an adventure throughout Europe to uncover her parents’ pasts and see the very places where they survived on their odyssey to escape danger and death. Stories of romance, war, and traumas are unearthed as she traces their footsteps back to the major sites of World Wars I and II.

During her journey, Max becomes fascinated by the people who influenced her parents' lives. She follows the life and times of Lazlo Floznik, the man who saved her parents and helped them escape catastrophe in Europe by seeking out refuge beyond the reach of the security forces that sought to imprison them. The years leading up to World War I, the time between the wars, and the experiences of World War II reveal their secrets as Max explores her family roots, in this deeply emotional story tied together by Lazlo’s intense story of love, and that of his father, Miklos, before him.

"Yavana Rani" is a Tamil historical novel written by Sandilyan. One of the best book I ever read. In English it is called as "Greek Queen". It is a love story set around 2000 years ago, focusing on the Commander-in-chief of the Chola Army. The story takes place during the period of Karikalan, one of the greatest kings of the Early Cholas. I love the roles of both YavanaRani and Poovazhagi. Heart touching story.Whoever is interested in reading novels should read it.

The budget smartphone space is heating up with Xiaomi’s Redmi Note 3 and Redmi 3s setting a benchmark. Here is our first impressions of the super budget offering from Motorola

Design and Display: Moto e3 Power follows the same design we seen on Moto G4 and G4 Plus. The front is very much a standard affair. There is a 5-inch display placed between and the earpiece and speaker. The earpiece and speaker are narrower than before, and they don’t hide stereo speakers, which is a letdown for me. And there is no fingerprint sensor. The plastic back is textured which feels reassuring, and features volume rocker and power button at the right, a microUSB port at the bottom and yes, headphone jack at the top.

Moto e3 has a 5-inch display with a resolution of 1280 by 720 pixels. The display is neither sharp nor extremely bright, but it is well improved over the qHD (960 x 540 pixels) display found on Moto E2. The display is doing good under direct sunlight, The superior auto-brightness feature working very well. The display is also decent for watching YouTube.

Processor, Memory and Battery: Moto e3 Power gets the guts of a MediaTek processor. I used the device for a full day, I didn’t find any noticeable difference in terms of speed or performance. The MediaTek chipset coupled with 2GB RAM is running the devicevery smooth with good user experience. Moto e3 Power is ideal for people who use their smartphone primarily for chatting, browsing the web, reading news and most importantly staying updated and with MediaTek chipset, all of that is easily accomplished.

Camera:
With Moto e3 Power, we get a very basic camera that delivers in broad daylight and while the software is normal and not making any extra efforts to bring a better lights and colorts in the photo. The camera is also not quick, there is a noticeable shutter lag which I can see. The bright picture here is the new 5MP front camera. It shots decent.

Software:
If you are going to love something about Moto e3 Power, then it will be its software. Moto e3 Power runs Android 6.0 Marshmallow (yeah, no Nougat) with near stock Android experience.

This is a good phone

A typical Imtiaz Ali flick; potraying the actual Tamasha that all of us end up doing in our mundane life. The director provokes every individual to live the life that he or she loves instead of following the corporate culture. The most wowing thing in this romance drama is the success of the director in communicating this message through a neatly written script. We can definitely relate parts of the movie to Jab we met, Rockstar, Highway in the portrayal of female leads. I somehow feel that Kareena, Nargis, Alisha or Deepika; there is defnitely a lot of similarities in them. The fun loving, off beat girls of the modern era who have escaped the patriarchic community. Ranbir deserves a special applaude for carrying out the Tamasha(corporate life) versus the sought after career, where he wanted to be that of a modern era story teller. He has perfectly balanced the duo while he also clearly shows the characters of story teller in his corporate job. Tamasha is definetely a must watch for all and Imtiaz Ali fans would not turn back dissapointed.

The movie revolves around John(Arya) and Regina(Nayanthara) who get married despite being unable to come out of their previous romances and how do they learn to accept each other, and eventually fall in love is all the story about. Nayanthara acting is mind blowing and the songs are very impressive.Climax of the movie is so good and Atlee directed it in very well manner. Santhanam and Arya combo is one of the reason for movie success. Jai innocence and Nazriyas cute expressions are extraordinary one which attracts audience attention towards watching the movie. They have shown good moral too through this movie.Hats off to all whoever involved in this movie.

என்னுடைய பள்ளி நாட்களில் மதுரை நியூசினிமா திரையரங்கில் ரிலீஸ் ஆனது இந்தப் படம். இந்தப் படத்தை தனியே அமர்ந்து பார்ப்பவர்களுக்கு ஆயிரம் ரூபாய் பரிசு என்று அறிவிக்கப்பட்டதாக ஒரு செய்தி உலவியது. பல பேர் திரையரங்கிலேயே மாரடைப்பு வந்து மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப் பட்டதாகவும் செய்திகள் வந்தவண்ணம் இருந்தன. பள்ளியில் மாணவர்கள் அனைவரும் இதைப் பற்றியே பேசிக் கொண்டிருந்தது எனக்கு நன்றாக நினைவிருக்கிறது.
குமுதம் வார இதழில் இந்தப் படத்தின் கதை தொடராக வெளியானது. அதை நான் முழுதுமாக வாசித்தேன்.
அப்போது இந்தப் படத்தைப் பார்க்க எனக்கு அனுமதியில்லை. ஆனால் பத்து வருடங்களுக்குப் பின்னர் மதுரை அமிர்தம் திரையரங்கில் இந்தப் படத்தைக் காணும் வாய்ப்புக் கிட்டியது. மிகவும் அருமையான செவ்வியல் படைப்பாக இந்தப் படத்தை நான் உணர்ந்தேன். ஆனால் எல்லோரும் சொன்னபடி மிரட்டும் அளவிற்கு படத்தில் ஏதுமில்லை. குறிப்பாக பேய்ப் படங்களில் வழக்கமாக மிரட்டும் தடாலடி இசை இந்தப் படத்தில் இல்லை.
இப்போது இந்தப் படத்தின் இணைப்பு தற்செயலாக Netflix ல் கண்ணில் பட்டது. உடனடியாகப் பார்க்க உட்கார்ந்தேன். மிக நேர்த்தியான கதை சொல்லல் மற்றும் ஆகச் சிறந்த ஒளிப்பதிவுடன் அமைதியாக அச்சுறுத்தியது படம்.
இணையத்தில் படத்தைக் குறித்த தகவல்களைத் தேடிய போது தான் உண்மையாகவே நான் அதிர்ந்து போனேன். ஆம்...இந்தத் திரைப்படம் தயாரிப்பில் இருக்கும் போதே, படத்தில் பணியாற்றிய பலரைப் பாடாய்ப்படுத்தியிருக்கிறது.
The Exorcist நாவல் உண்மைச் சம்பவங்களின் அடிப்படையில் 1970 ம் ஆண்டு வில்லியம் பீட்டர் பிளாட்டி என்ற நாவலாசிரியரால் எழுதப்பட்டது.
ஜார்ஜ் டவுனில் பேய் புகுந்து கொண்டதாகக் கருதப்பட்ட ஒரு சிறுவனுக்கு, கத்தோலிக்கப் பாதிரிமார்களும், ஜார்ஜ் டவுன் பலகலைக்கழக மருத்துவமனையும் இணைந்து போயோட்டும் வேலையைச் செய்தனர். அந்த நிகழ்வுகளின் தாக்கத்தில் எழுதப்பட்டதே இந்த நாவல்.நாவலில் சிறுவனின் கதாபாத்திரம் சிறுமி என்பதாக மாற்றப்பட்டது. அந்தச் சிறுவன் பின்னாளில் குணமடைந்து நாசாவில் பணிபுரிந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. அவனுக்கு பேய் பிடித்த போது நடந்த சம்பவங்கள் ஏதும் நினைவில் இல்லையாம்.
The Exorcist நாவலைப் படமாக்கும் முயற்சியில் இறங்கினார் இயக்குனர் வில்லியம் பிரேட்கின். மேக் நெயில்ஸ் என்பவரின் வீட்டில் படப்பிடிப்பு துவங்கியது. முதல் நாளிலேயே வீட்டின் கீழ் தளம் தீப்பிடித்துக் கொண்டது. பேய் பிடித்த சிறுமி ரேகன் படுத்திருக்கும் அறையைத் தவிர மற்ற எல்லாமும் எரிந்து போயின. அந்தப் படுக்கையறை மட்டும் எந்தப் பாதிப்புமின்றி அப்படியே இருந்தது. பின்னாளில் புறா ஒன்று எலக்ட்ரிகல் சர்க்யூட் போர்டில் அடிபட்டதால் தீ விபத்து நேர்ந்ததாகக் கண்டறியப்பட்டது.
படப்பிடிப்பில் ரேகனின் தாயாக நடித்த நடிகை எலன் பஸ்டின், பேயால் தூக்கி எறியப்படும் காட்சியில் உண்மையாகவே அடிபட்டார். இரத்தத்துடன் அவர் துடித்து விழும் அந்தக் காட்சி படத்தில் அப்படியே பயன்படுத்தப்பட்டது.
படத்தில் நடித்த நடிகர் ஜார்ஜ் மேக்ரூன் மற்றும் நடிகை வசிலிகி மேலியாரோ ஆகிய இருவரும் அவர்களது கதாபாத்திரத்தை நடித்து முடித்த பின்னர், படப்பிடிப்பு முழுவதும் முடியாத நிலையில் திடீரென இறந்து போயினர். படத்தில் அவர்களது கதாபாத்திரம் எப்படி இறந்ததோ , கிட்டத்தட்ட அதே போன்ற விபத்து அவர்களுக்கு நடந்திருந்தது.
மேக்ஸ் ஒன் ஷிடோ என்ற நடிகரின் முதல் நாள் படப்பிடிப்பில் அவரது மகன் இறந்து போனதாக செய்தி வந்தது. அந்த செய்தி வந்த சில நிமிடங்களுக்குள் பேய் பிடித்த சிறுமியாக நடித்த லிண்டா ப்ளேரின் தாத்தா இறந்து போனதாக அடுத்த செய்தி வந்தது. கட்டிலில் இருந்து மேலே பறக்கும் காட்சி படமாக்கப் படுகையில் லிண்டாவிற்கு முதுகில் அடிபட்டது. மேலும் படம் வெளியானதும் அவளுக்கு கொலை மிரட்டல்கள் தொடர்ந்து வந்த வண்ணம் இருந்ததன.
படத்தில் பாதிரியாராக வரும் டெமின் காராஸ் என்ற நடிகரின் மகன் படப்பிடிப்பில் அவர் இருக்கும் போது மோட்டார் சைக்கிள் விபத்தில் இறந்து போனான்.
மெர்சிடஸ் மெக் கேம்ப்ரிட்ஜ் என்ற நடிகையின் மகன் தன் மனைவி மற்றும் குழந்தைகளைக் கொலை செய்து விட்டு தானும் தற்கொலை செய்து கொண்டான்.
படம் வெளியான திரையரங்குகளில் பெண்கள் வாந்தி எடுத்தார்கள். பலர் மயங்கி விழுந்தார்கள். இன்னும் சிலருக்கு மாரடைப்பு ஏற்பட்டது. ஆதாலால் படம் வெளியான அனைத்து திரையரங்குகளிலும் ஆம்புலன்ஸ் வெளியில் தயாராக நிறுத்தப் பட்டது.
வார்னர் பிரதர்ஸ் நிறுவனத்திற்கு இந்தப் படத்தின் வசூலை விட நஷ்ட ஈடு அதிகமாக வழங்க வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது.
பல நாடுகளில் இந்தப் படம் தடை செய்யப்பட்டது.
இந்தப் படத்தின் பிலிம் சுருள் சாத்தானின் சக்தியைக் கொண்டிருப்பதாக ரோமன் கத்தோலிக்க சபை கண்டனம் தெரிவித்தது.மேலும் தங்களின் உணர்வுகள் இந்தப் படத்தில் புண்படுத்தப் பட்டதாக வழக்கு தொடர்ந்தது.
சபிக்கப்பட்ட இந்தத் திரைப்படத்தை எந்தவிதச் சலனமும் இன்றி முழுமையாகப் பார்ப்பவர்கள், தங்களை ஆசீர்வதிக்கப் பட்டவர்கள் என்று பெருமைப்பட்டுக்கொள்ளலாம்!

A beautiful novel by sandilynan, The novel portraits the travel of chola thalapathi ilaya pallavan who travels around the central-eastern countries and conquered various kingdoms. The love portion with ManjalAlaghi and kanjana devi was extraordinary, No one can beat sandiliyan for such mindblowing writings about the love and romance sequels of ilaya pallavan with his two heroines.